Wat me hier in elk geval wel bevalt is het gitaarwerk, en natuurlijk de duistere atmosfeer. De zang is lekker mysterieus, dat is ook een pre. Qua muziek mag het allemaal nog wel wat avontuurlijker voor mij, al doen de toegevoegde toetsen en af en toe koorzang al veel goeds op dat vlak. Ik denk dat er op het gebied van componeren nog wel wat te winnen is voor Sankta Kruco. Natuurlijk is dit nog een debuut, dus wie weet wat er nog volgt.

In queste ambientazioni trovano spazio voci clean, harsh e growl, tutte piazzate attraverso la giusta puntualità. L’architettura di “Glacialis” è basata sul ritmo e, ancora una volta, le atmosfere, il tutto contraddistinto da riff di chitarra e basso melodicamente potenti.